Jak to już październik?! + kilka autoportretów.

Dalej nie dowierzam w to, że przedwczoraj rozpoczął się październik. Wrzesień zleciał mi w nienaturalnie szybkim tempie. Zdążyłam się już przestawić na tryb szkolny i ranne wstawanie nie sprawia mi już takich problemów, jak wcześniej. Trafiła mi się wyjątkowo fajna klasa, lubię z nią przebywać. Naprawdę, nie ma w tym chociażby nutki sarkazmu. Jest dobrze. Naprawdę.

W ostatnim czasie udało mi się zrobić parę autoportretów. Pierwsze powstało zupełnie przez przypadek, kolejne już są bardziej przemyślane. Nazwałam je ''każdy z nas jest abstrakcją'', z powodu tego, że wydaję mi się, że tak właśnie jest. Jesteśmy istotami pełnymi sprzeczności. Narzekamy na nasze społeczeństwo, a nie robimy n i c, by je zmienić. Dla natury jesteśmy istotami zupełnie przeźroczystymi, nic nieznaczącymi. Natura nie potrzebuje naszej obecności, a my bez niej zginiemy... Potrafimy odczuwać gniew i szczęście, smutek i radość, czyli zupełnie przeciwne emocje. Podsumowując: Każdy z nas jest abstrakcją.

 A jak u Was? Dajecie radę? 

R.